De laatste dag in Kyoto. 's ochtends zijn we eerst naar Nijo Castle gegaan. Het kasteel is gebouwd tussen 1601 en 1625.
Binnen de muren van Nijo Castle staat het 3300 vierkante meter grote Ninomaru Palace. Een van de mooiste dingen in het paleis zijn de "nachtegaalvloeren" in de gangen: de houten vloeren zijn zo gelegd dat ze beginnen te piepen als je er overheen loopt.
In de tuin rondom het paleis waren drie mannetjes bezig een boom te snoeien. Het leek een beetje alsof ze met een bonsai bezig waren, zo secuur waren ze ermee bezig:
Vanaf Nijo Castle zijn we een beetje door de winkelstraat gaan lopen. Je hebt in Kyoto hele stukken overdekte winkelstraten, erg handig als het regent.
Om 16:00 zijn we richting het station gegaan, om de trein naar Hoden Station te pakken. Minoru zou ons daar om 18:30 afhalen. Hij was wat te laat dus we begonnen 'm al een beetje te knijpen, Takasago is nou niet bepaald een wereldstad ;)
Minoru had geregeld dat we met vrienden van z'n motorclub naar een Korean Barbeque restaurant zouden gaan.
Eerst maar eens een biertje...
En toen kon het eetfestijn beginnen. Als voorafje kreeg je een bakje met verse lever. Dit eet je rauw. Je kunt er eventueel nog wat saus op doen. In het bakje bovenaan met dat gelige spul zit allemaal zout op de bodem. Die lever is nogal glad, dus als het eenmaal in de saus ligt krijg je het er haast niet meer uit met die stokjes. Flink zout wordt het dus:
Verder werd er flink vlees gebakken. Elke tafel heeft een eigen grillplaat, rechts op de foto. Ze hadden ook knakworstjes, daar heeft Valeri er ongenadig veel van opgegeten. In het vierkante bakje linksonder zaten rauwe vleessliertjes met een rauw ei. Dat moest je dan een beetje doorhusselen en dan kon je het opeten.
Dit is zo'n grillpan, volgens mij waren dit stukje vlees van ribben, en knakworst:
Volgens Minoru: "The most cheap meat and most expensive meat". Knakworst en Kobe Beef. Kobe Beef is heel erg zacht, smelt bijna in je mond:
Als toetje kreeg je een wafel met ijs, bonenpasta en een mochi-bal erin:
De grote baas van de motorclub moest nog even met Valeri op de foto:
En toen gingen we met Minoru door naar de Karaokebar:
De eigenaresse vroeg of Valeri er niet een avond wilde komen werken, maar we gaan morgen al weer door naar Osaka, dus dat wordt hem niet. Dus dan maar een foto achter de bar:
Na een heleboel biertjes en wat Japans spul dat naar spiritus smaakte...
... zijn we naar huis gegaan. Het meisje van de bar het het met Minoru over geld. "Do you like money", vroeg ze aan 'm.
"Ai doontuh laik mannie, but mannie laiks mie"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten