Vanochtend zijn er met de trein naar Kyoto gegaan. We moesten met de trein van 09:03 mee, maar zijn rond half 8 vertrokken, omdat het bij Shinjuku nogal eens druk kan zijn. Je moet eerst een stukje met de metro naar Tokyo Station. De eerste wagon die we instapten bleek nog wat plek te zijn. Toen we eenmaal reden zag ik waarom: dit was een "vrouwencoupe". 's ochtends mogen vrouwen bij elkaar in een wagon staan omdat er schijnbaar nogal eens Japanse mannetjes zijn die ze in een drukke metro betasten. Per jaar worden er 2000 van dat soort ventjes opgepakt.
We kwamen om twee minuten over 8 aan op Tokyo Station. Ik had op internet gelezen dat om 08:12 het nieuwe model Shinkansen zou vertrekken. Dus Valeri even op het metro perron laten staan en een sprintje getrokken naar de Shinkansen perrons.
Deze Hayabusha trein rijdt sinds maart 2011 drie keer per dag tussen Tokyo en Shin-Aomori. Het is de snelste Shinkansen; hij gaat 300 km/uur, maar vanaf 2013 wordt de snelheid verhoogd naar 320 km/uur!
Wij gaan met een N700 naar Kyoto. Deze trein kan maximaal 300 km/uur. Hij gaat van 0 naar 270 in 3 minuten. Shinkansen zijn vanaf 1997 uitgerust met een Urgent Earthquake Detection and Alarm System. Bij een aardbeving in 2004 reed er een trein op 20 kilometer van het epicentrum. Door het waarschuwingssysteem werd de beving binnen 3 seconden ontdekt en kon de trein direct worden gestopt.
De afgelopen twee keer in Japan hebben we onderweg Mount Fuji kunnen zien. Dit keer had ik er ook goede hoop op, omdat het redelijk mooi weer was, maar helaas; in de buurt van de berg hing laaghangende bewolking, dus het bleef vandaag bij deze Fuji:
Op Japanse stations verkopen ze Ekiben; een bento lunchbox voor op de trein. Wij hebben er ook 1 gekocht. De doos is van hout en er zit meestal rijst en wat visspul in:
Tegen 12 uur kwamen we aan op Kyoto Station. We zijn naar het hotel gegaan om in te checken en daarna meteen op pad gegaan. We hebben om 14:00 een reservering voor Miyako Odori in het Gion District. In Kyoto staan nog een aantal bomen in bloei:
Het Gion District is een van de bekendste Geisha districten in Japan. Het wijkje stamt uit de middeleeuwen en er zijn allerlei kleine straatjes met oude houten huisjes:
De Miyako Odori wordt al sinds 1872 opgevoerd. Dit jaar is de 140e keer. De show vindt plaats in het Gion Kobu Kaburen-jo Theater. Binnenin het complex is een mooi aangelegde tuin:
We mogen aansluiten in de rij om een theeceremonie met twee geisha's bij te wonen. Je krijgt zelf ook een kop thee met een vaag koekje erbij:
De theeceremonie is wel leuk om te zien...
... maar gaat wel snel voorbij. Als we 5 minuten binnen hebben gestaan is het veel.
Aan de Miyako Odori's Cherry Blossom Dance doen zo'n 40 Geiko's en Maiko's (Geiko's in opleiding) mee. De show duurt een uur en in die tijd maken ze muziek, zingen en dansen ze. Het decor wisselt gedurende de show en laat onder andere de 4 jaargetijden zien.
's middags zijn we naar Maruyama Park gelopen. Bij de ingang staat deze shrine:
Een bakkertje op de hoek verkocht deze speciale kersenbloesemkoekjes, maar volgens mij zag ik op de bovenste wat bonen liggen, dus ik vrees dat er van die ranzige koude bonenpasta in zat.
In het park waren de meeste bomen uitgebloeid. Er waren nog een paar verstokte hanami liefhebbers die op hun blauwe kleedjes onder de dorre boompjes zaten:
Aan de weeping cherry tree kwamen alweer groene blaadjes. Het moet wel enorm mooi zijn om hier een keer te lopen als de bomen nog volop in bloei staan. Mooi excuus om nog eens terug te gaan.
Via de Ryozen Kannon zijn we richting Kyomizudera gelopen. Ryozen Kannon is gebouwd ter nagedachtenis aan de 2 miljoen Japanse slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Het witte standbeeld dat ernaast staat is 24 meter hoog:
In een van de straatjes op weg naar de tempel staat een meisje verkleed als Maiko. In kyoto heb je een aantal Maiko Makeover studios. Je ziet ook veel jonge Japanse meisjes die een kimono huren, om dan een dagje door Kyoto te wandelen:
Hoe dichter je bij Kyomizudera komt, hoe drukker het wordt. De straatjes worden steeds smaller en touristen vanuit Japan worden hier met tourbussen tegelijk ingereden:
Links en rechts zit het helemaal vol met kleine winkeltjes waar ze souvenirs en eten verkopen. Of eten dat als souvenir kan dienen, zoals deze Hello Kitty koekjes:
Bovenop de berg kom je dan eindelijk bij de tempel aan. De tempel stamt uit 778:
Er staat nog 1 boom volop in bloei:
Echt zo'n boompje waar toeristen mee op de foto gaan:
Via het water zijn we teruggelopen naar het hotel. Voor morgen hebben we vast wat fietsen gereserveerd, dus dan kunnen we een dagje lekker relaxed rond cruisen.
Citadines Kyoto is een appartementenhotel, dus we hebben een keukentje op de kamer. Dus mooi een beetje zelf eten koken vandaag. Naja, Valeri heeft spaghetti gekookt en ik heb me nog een keer aan een Japans verrassingspakket gewaagd:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten