Dag 17 - Tokyo

De dag van de Tokyo Doll Show. We zijn om 07:30 de deur uitgegaan, vooral omdat we geen idee hadden hoe het nou precies allemaal werkte met die kaartverkoop en toegang. Vol spanning in de metro met Blue en 'dr man. "Weten jullie de weg wel", vroeg hij nog. "Neu, ik stap in Tokyo altijd zomaar in en hoop dat ik op de juiste plek terecht kom".

Eenmaal bij de hal van de dollshow aangekomen moest je een kaartje kopen. Je kaartje had een willekeurig nummer. Je kreeg bij je kaartje een foldertje met een plattegrond van de hal. Buiten op het plein werd er al meteen geroepen dat je geen foto's mocht maken, dus voordat we goed en wel binnen waren had ik het alweer bijna verpest:

De kaartverkoop van genummerde kaartjes ging door tot negen uur. Daarna moest iedereen in een lange rij naast het gebouw gaan staan. Een half uur later begonnen ze nummertjes af te roepen met 20 tegelijk en dan mocht je naar het plein voor de ingang gaan, waar je moet kiezen naar welke van de vier verdiepingen je als eerste wilde. Ik had kaartnummer 475 en koos voor verdieping 4, omdat daar Studio Uoo van de Wonderfrogs stond. Valeri zou naar de 5e verdieping gaan, om te proberen voor Blue een jurk te scoren.

Rond half elf mocht je naar boven, met de trap. Ik had al aardig wat trappen gelopen en dacht dat we er waren. Ging op de verdieping vrolijk weer in de rij staan totdat een wakkere Japanner tegen me zei dat dit de derde etage was. Shit! Dus snel nog een verdieping omhoog gegaan. Uiteindelijk stond ik als 8e bij de kraam van Studio Uoo:

Ze hadden 80 normale Wonderfrogs en 200 kleinere Wanda Fortunefriends. Binnen 15 minuten was de rij langer dan 80 mensen en waarschijnlijk het grootste deel al uitverkocht.Toen ik naar de vijfde verdieping ging om Valeri te zoeken had ik haar snel gevonden: die stond bij de ingang en mocht niet naar binnen, omdat ze de flyer niet bij zich had. Ik had die dingen in m'n tas gedaan, aangezien niemand had gezegd dat dat je toegangsbewijs was. Dikke drama dus, maar goed, uiteindelijk kon ook Valeri de dollshow binnen. Ze hadden ze heel veel kraampjes met Momoko's:

Een flink aantal Blythes. Volgens mij waren wij zo'n beetje de enige niet-Japanners. Misschien dat er een stuk of 6 westerse toeristen rondliepen in totaal. Leo, aka Mr. Poupée Mécanique liep er ook rond.

Kleertjes voor Licca's:

En deze blije hamsters, waarvan ik de naam niet weet:

Op de tweede versieping was een afdeling waar allemaal Japanse mannen met hun +/- 60 centimeter grote poppen stonden:

Tegen een uur of half twee hadden we het wel gezien. Van buiten de hal van de Dollshow kan je de Tokyo Tower zien.

's middags zijn we eerst terug naar het hotel gegaan. De aanwinsten van de dag, wat Wonderfrog spul en twee jurken voor Blythe:

Rond een uur of 15:00 zijn we nog gaan kijken bij @nai, die voor 1000 yen per stuk poppen repareerde vandaag. Bij een aantal poppen bracht hij nieuwe makeup aan:

Hij heeft een Kenner gelijmd, waarvan het lichaam doorgebroken was:

En een Mondrian gerepareerd waarvan het pull-mechanisme totaal verkloot was:

Uiteindelijk hebben we er tot een uur of 19:00 gezeten. Dus een uurtje of vier Japans gehoord, waar je heel soms wat bekende woorden tussendoor hoort: "tissue paper, Osaka, kawaii, sugoi"... Vooral heel veel kawaii en sugoi (cute and amazing).

 

We hebben nog twee dagen over in Japan. Morgenavond gaan we naar een honkbalwedstrijd...

Living Dead Dolls, van Tenko:

Dag 16 - Tokyo

Vanochtend om 07:00 de deur uitgegaan. We wilden eigenlijk naar een Sumo wedstrijd gaan, maar daar waren nu geen wedstrijden voor. Er bleek echter wel een training te zijn van alle top worstelaars. De training is gratis en begint al om 07:30. We zijn nog net op tijd voor een redelijk goede zitplaats. Iedereen krijgt zijn eigen met hekjes afgebakende matje waar je met twee personen op kan zitten.

De training wordt gehouden in Ryogoku Kokugikan, dat in 1985 gebouwd is. Er kunnen 13.000 mensen in. Japan is het enige land waar sumo professioneel uitgeoefend.

De ring is een verhoging van klei en zand, bovenop rijstbalen. Na een aantal rondes maken ze de boel weer een beetje netjes:

Het gaat er soms redelijk hardhandig aan toe; het betere wurg- en trekwerk. Je kunt bij sumo op twee manieren winnen: je tegenstander met 1 voet buiten de ring duwen, of je tegenstander met een ander lichaamsdeel dan zijn voeten de grond aan laten raken.

Er deed 1 blanke mee aan de training. Elke Sumo-stal mag maar 1 buitenlandse worstelaar hebben. Deze werd met gejuich ontvangen, helemaal toen hij zijn eerste sparring partner de ring uitwerkte!

Vanaf de Sumo's zijn we naar Sensoji Temple in Asakusa gelopen. Onderweg kwamen we langs een parkje waar je de Tokyo Sky Tree Kon zien:

De Sky Tree is 634 meter hoog en daarme het op één na hoogste gebouw ter wereld, op de Burj Khalifa na. De toren gaat eind mei officieel open, dus we kunnen er nog niet op:

Bij Sensoji was het ook 's ochtends al behoorlijk druk:

We zijn er alleen langsgelopen omdat we redelijk in de buurt waren, en de grote lampion onder de poort wilden zien:

Van Asakusa zijn we met de metro naar Ginza gegaan. Hier zitten zo'n beetje alle grote winkelmerken van de wereld. En er is ene Sanrio World, met ladingen Hello Kitty spul. Hello Kitty keukenweegschalen:

Hello Kitty stofzuigrobots:

Hello Kitty naaimachines:

Hello Kitty overdose... 's middags zijn we naar Harajuku gegaan. We wilden bij het park kijken omdat hier vroeger van die verklede cosplayers stonden. Tegenwoordig lijkt het erop dat Japanners naar het park komen om toeristen te bekijken:

Echt weinig meer te beleven daar, op een rondkruipende slang na!

Van Harajuku zijn we nog even naar Shibuya gegaan. Hier is het op zondag echt ongenadig druk. Bij de Hachiko uitgang stond een Japans bandje te spelen:

Op de kruising was het helemaal gekkenwerk:

 

We zijn nog even bij Shibuya Hikarie naar binnen gegaan. Dit is een net geopend winkelcentrum:

Om naar binnen te mogen moest je in de rij staan, die iets van 100 meter de hoek omging en dan terugslingerde. Eenmaal binnen was het overal ook gigantisch druk:

Dus dat hebben we vrij snel voor gezien gehouden. Morgen weer om 07:30 de deur uit voor de Doll Show.

Net nog een kleine aardbeving gehad hier. Ik dacht dat de buren onbenullig tegen de muur aan het springen waren. Ik vond het al zo vaag dat een muur kan bewegen, maar goed, na die sumo's van vanochtend sta ik nergens meer van te kijken. 5.8 was het, maar een stuk voor de kust.

Dag 15 - Tokyo

Vanochtend zijn we naar de winkel van Studio Uoo gegaan om een Wonderfrog op te pikken. Ik had nog enige drukte verwacht, maar er was vrij weinig te doen; toen de winkel om 12:00 open ging waren er totaal nog 5 andere wachtenden.

Ik denk dat de recessie ook in Japan flink merkbaar is; een jaar of 2 terug werden die Wonderfrogs van 45 euro dezelfde dag nog voor 80 euro op Yahoo Auctions doorverkocht. Maar goed, da's lekker makkelijk voor ons. Groene Wonderfrog in the pocket:

Maandag bij de dollshow nog even de grijze op de kop tikken en zo'n kleine Limited Edition met doorschijnend lichaam:

Vanaf de winkel zijn we met Blue en d'r man via Nakano Broadway richting het station gelopen. Onderweg werden ze allebei aardig wild van alle winkels.

Volgens mij wel 10x gehoord dat ze nog een keer terug moeten komen om wat dingen te kopen. Er is hier ook zoveel spul te koop dat je d'r gek van wordt..

Tussen de middag wat gegeten bij een klein restaurantje in Nakano. Valeri had een medium bak met noodles. Aan de foto kan je niet echt zien hoe groot die bak was, maar een Afrikaans gezin zou er een week van kunnen eten volgens mij.

Naast ons zat een Japanner ook weer net zo hard te slurpen. Het lijkt wel of ze tegen elkaar op aan het slurpen zijn. Prachtig! Ik had zelf Gyoza besteld. Dingen zagen er op het plaatje wel lekker uit en waren ook lekker. Het is schijnbaar een dumpling met vlees en groente erin, en een laag kaas er bovenop:

Rond een uur of twee zijn we met de metro terug naar Shinjuku gegaan. Het was ondertussen spitsuur dus dat was flink proppen:

We zijn vanaf daar met de trein naar Yokohama gegaan. Ik vond het al verdacht rustig in de coupé; bleek dat je extra moest betalen omdat je in een Green Car zat. Ik probeerde het met een Suica Card maar dat werkte om een of andere reden niet, dus toen maar de domme toerist gepeeld. Er kwam nog wel een conductrice voorbij, maar die zei verder ook niks, dus we hebben mooi zwartgereden in Japan ^_^ 

In Yokohama was ongeveer dezelfde tentoonstelling als in Odaiba.

Maar hier hadden ze ook alle Petite Blythes nog staan:

En ze hadden een aantal Blythes nog in de doos zitten:

Buiten was het erg lekker weer, dus 's middags hebben we nog een stukje langs de haven gesjokt.

En toen in een nog drukkere metro terug naar Shinjuku:

Daar zijn we het Metropolitan Government Building opgegaan. Het gebouw is 243 meter hoog en je kunt met een lift naar de 45e verdieping. Toegang is gratis, dus da's mooi meegenomen.We waren er net op tijd voor zonsondergang:

's avonds zijn we nog even naar LeLe Junie Moon gelopen waar een tentoonstelling van Hiroko was:

Ik had er nog nooit van gehoord, maar ze schijnt in Japan bekend te zijn...

Op weg terug naar het hotel zagen we opeens een hoop mensen staan, dus maar eens gekeken waar de commotie om was. Bleek d'r een of andere gek met een aap bezig te zijn.