Japan 2012 Compleet

Dag 1 - Nakano & Akihabara

De derde keer Japan, weer met KLM. We zouden om 14:50 vertrekken maar er waren problemen met de tankwagen, dus dat werd allemaal wat later.

Uiteindelijk gingen we ruim 50 minuten later weg, maar we landden wel gewoon op tijd. Prima dus: erg rustige vlucht en bijna alleen maar Japanners aan boord, dus dat was mooi makkelijk bij aankomst bij de douane (zij hebben een eigen rij dus waren wij sneller aan de beurt).

We zijn om 09:00 geland en om 10:15 zaten we in de trein richting Shinjuku. Het regent bij aankomst en het lijkt erop dat het dat ook de rest van de dag blijft doen. Aangezien we om 12:00 de kamer nog niet op mogen zijn we naar Nakano gegaan. Hier zit een overdekt winkelcentrum, dus dat komt goed uit, met de weersverwachting. Bij de eerste de beste drogist stond deze Blythe haarverf, dit keer met een frisse nieuwe kleur. Ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet bij een Japanse :D

Ik had voordat we naar Japan gingen wat besteld bij de Wonderfrog winkel, dus dat konden we nu meteen even ophalen; een kwartiertje door de regen en je staat voor de deur:

Gasten stonden een beetje raar te kijken toen ik met de bestelbevestiging aan kwam zetten, maar uiteindelijk viel het kwartje volgens mij wel en ging hij de spullen ophalen.

 

De hele winkel lag weer vol met outfits voor kikkers. Allemaal erg mooi gemaakt...

... maar voor zoiets als dit vragen ze ruim 45 euro:

Dus hebben we uiteindelijk alleen twee Fortunefriends en twee goedkope outfits meegenomen:

Op koninginnedag is er hier in Tokyo een Doll Show. Studio Uoo staat er ook met een kraam en ze verkopen dan altijd speciale editie Wonderfrogs. Hij liet alvast zien wat ze te kop zouden hebben; een lichtgrijze kikker en een klein doorzichtig kikkertje. Mocht er helaas geen foto's van maken. Eind april komt er ook nog een donkergroene Wonderfrog uit.
Toen we wegliepen de regen in kwam Kenzo (eigenaar van Studio Uoo) ons achterna gerend met een paraplu; schijnbaar vond ie het lullig dat we door de regen moesten sjokken. Dus door de regen, met nieuwe paraplu, zijn we teruggesjokt naar Nakano Broadway om nog een Blythe op te pikken voor de workshop bij @nai morgen. Daarna zijn we met de metro naar Akihabara gegaan. Akihabara is een beetje de gadgets en speelgoedwijk van Tokyo. En van de "Maid Cafe's":

We zijn nog even bij Azone wezen kijken voor een Limited Edition Azone Nikki, maar die was helaas al uitverkocht. Beetje flauw, want ze hadden er nog wel een paar in de vitrine staan, maar die verkochten zijn schijnbaar niet:

In de metro zaten we op een gegeven moment allebei te slapen dus zijn we om een uur of 4 maar eens naar het hotel gegaan om in te checken. Daar ff liggen slapen en toen 's avonds nog even in Shinjuku rondgelopen. Lele Junie Moon is altijd wel leuk om te zien, voor de Blythe spullen:

Twee verdiepingen hoger verkochten ze allemaal lolita jurken en er liepen ook aardig wat verkoopsters in de meest aparte outfits rond. Volgens mij worden ze er niet echt blij van als je foto's van ze gaat zitten maken, dus heb ik het maar bij een paspop gehouden:

Morgen gaan we de hele dag naar @nai voor een workshop. We zullen waarschijnlijk wel vroeg wakker zijn dus dan kunnen we misschien nog even in Shinjuku Gyoen kijken; een groot park net om de hoek, waar als het goed is de bloesems nog in bloei staan.

Dag 2 @nai Workshop

Vanochtend waren we allebei al om 02:00 wakker. Dus toen hebben we maar een beetje liggen internetten en uiteindelijk toch weer in slaap gekomen tot de wekker om 08:00 ging. We hebben vandaag een workshop van Anai, maar aangezien het mooi weer zou worden wilden we eerst nog even snel naar Shinjuku Gyoen. Dat was op zich een goed plan, maar het park bleek pas om 09:00 open te gaan en er stond nog een dikke rij bij de ingang...

Dus toen zijn we maar met de metro naar Asakusabashi gegaan. We hebben even staan kijken bij Yoshitoku Dolls, waar ze tradionele Japanse poppen maken.

Ze hadden er ook deze Darth Vader Kabuto, ter ere van 30 jaar Star Wars. Deze poppen zijn handgemaakt en gelimiteerd tot 50 sets. Ze kosten JP¥ 346,500 (+/- 3000 euro):

Daarna zijn we naar de workshop gegaan. Deze werd gehouden in een klein winkeltje met een ruimte erachter:

Er waren twee andere deelnemers en het kwam er eigenlijk op neer dat Anai ter plekke een Blythe voor je ging customizen. Ik moest hem vantevoren een plaatje mailen van een Blythe die hij gemaakt had en die zou hij dan proberen na te maken. Erg cool om te zien hoe hij dat even doet:

Tussen de middag zijn we wezen lunchen bij een Italiaan. Het was een buffet en je moest er iets bij kiezen. Ze hebben een poging gedaan om uit te leggen wat het allemaal was, maar dat liep allemaal niet echt lekker met vertalen. Uiteindelijk kwamen ze met een Engelstalige kaart aanzetten en mochten we daar wat van uitzoeken, dus dat werd een mooie combinatie van nasi met een pizaatje:

Na de lunch ging de workshop verder. Ik vroeg aan Anai hoeveel Blythes hij ondertussen al gecustomized had; "6000 misschien?". Toen begon hij een beetje te lachen "Oh no, 6000, that was 7 years ago, now it's around 10.000"! Hij zei dat hij ook al wat poppen voor bekende mensen had gemaakt. Deze had hij gemaakt voor het meisje dat in de winkel werkte:

Begin van de avond was de workshop voorbij, met als resultaat de losse onderdelen:

En een soort na- en voorfoto (beide Urban Cowgirls):

Voor de andere deelnemer had hij een dracula-Blythe gemaakt, met kleine draculatandjes:

Een foto van de workshopruimte met Anai, Tenko en de andere deelneemster van de workshop:

Stukje op Anai's blog over de workshop:
http://bbs8.as.wakwak.ne.jp/10859/blog/blog.cgi/2012/04/15/

We hebben eerst even alle spullen bij het hotel gedropt en zijn toen nog even Shinjuku ingegaan. Ook op zondagavond is het hier lekker druk en de reclameborden gaan natuurlijk nooit uit. Dit is de ingang van het Kabuki-gedeelte van Shinjuku:

In het bloesemseizoen hebben ze bij veel winkels wel iets speciaals dat te maken heeft met de kersenbloesem. Vlakbij het hotel zit een Krispy Kreme donuts waar het bijna altijd druk is en ook nu stond er een rij. Maar dit keer zijn we achteraangesloten, omdat Sakura Special donut te proberen:

Die was best goed te eten :D

Dag 3 - Kichijoji, Ueno, Harajuku & Akihabara

Vanochtend op de gok een Onigiri gekocht bij de Family Mart; een gevulde rijstbal met zeewier eromheen. Er staat niet in het Engels op wat erin zit, maar het leek op rijst met tonijnsalade erin. Best goed te doen:

We hebben om 09:00 eerst de JR Rail Pass opgehaad en alvast treinkaartjes voor de rit van woensdag richting Kyoto gereserveerd en zijn toen nog een keer naar Shinjuku Gyoen gegaan:

Het park was nu al open en gelukkig was het vanochtend nog een beetje zonnig. Er stonden nog een paar bomen in bloei, maar de meeste bloesems waren er wel afgewaaid ondertussen. Het waait vandaag ook aardig, dus dat helpt ook niet mee:

Rond 10:00 even bij Tokyu Hands gekeken. We waren er net voordat het openging en dan staat al het personeel de klanten te begroeten bij binnenkomst. Daar zal Apple het wel van gejat hebben, dat blije gedoe bij een nieuwe release. Ze hadden hier wel een geinig lampje voor in kinderfietsen:

Vanaf Tokyu Hands zijn we naar Kichijoji gegaan. Ze hadden daar op het station een digitale drankautomaat. Als je een artikel selecteert krijg je een kleine animatie te zien. Best cool gedaan door die Japanners:

In Kichijoji hebben we een beetje door de winkelstraten gesjokt. We waren op zoek naar een theewinkel van Karel Capek. Duurde even voordat we die gevonden hadden, want schijnbaar zijn ze bezig met een verhuizing. We hebben eerst nog even bij Chara-City gekeken. Ze hebben hier een verdieping vol met allemaal kleine winkels rond 1 thema. Zo is er een Blythe winkeltje:

En een Rilakkuma-afdeling, waar je onder andere een Rilakkuma stofzuiger en schort kunt kopen, zodat je Rilakkuma huisvrouw je Rilakkuma huis kan schoonmaken:

En uiteraard hebben ze hier ook een Hello Kitty afdeling:

Uiteindelijk hebben we Karel Capek toch weten te vinden. Karel Capek is schijnbaar een Tsjechische schijver, maar wat het veband met de theewinkel is blijft een raadsel. Ik gok dat die Japanners gewoon de naam gejat hebben om er een Europees tintje aan te geven.

Ze verkopen allerlei soorten thee in geinige blikjes, en bijbehorende kopjes. Schijnt allemaal nogal populair te zijn hier in Japan:

Vanaf Kichijoji zijn we naar Harajuku gegaan. Aan het begin van Takeshita Dori staat deze boog, met een balonnenbouwwerk er bovenop:

Harajuku hangt van allemaal kleine winkeltjes aan elkaar. Bij de een verkopen ze nog vagere dingen dan bij de ander...

In een winkel stond een nagebouwd vliegtuig. Wat je eraan hebt, geen idee, maar het ziet er wel leuk uit:

Er zitten ook veel specialistische winkeltjes waarvan je je afvraagt wie er in godsnaam iets zal kopen. Een winkel voor Hawaii liefhebbers, daar zal het ongetwijfeld erg druk zijn?

Als ze het zelf allemaal ook niet meer weten gooien ze maar iets mafs voor de deur om mensen te lokken, zoals een Rody kinderpaard:

Maar uiteraard bestaat ook het oldschool neon uithangbord nog gewoon:

Achterin Harajuku zit een nieuwe winkel van Hot Toys: Toy Sapiens, hier hebben ze alle action figures die ze hebben uitgebracht staan:

Ze hadden er verschillende Aliens figuren en uiteraard een gigantische lading Star Wars:

Op de terugweg bij het station nog even wat Takoyaki gehaald. Ze hadden er hier eiersalade overheen gegooid en dat was eigenlijk best lekker:

's middags zijn we naar Ueno gegaan. We wilden even kijken of er nog kersenbomen in bloei stonden in het park, maar die bleken ondertussen allemaal groen te zijn. We zijn nog even snel bij Toy Park naar binnen gegaan. Was niet zo heel veel te zien dit keer, een paar verdwaalde Blythes:

Beneden is het daar altijd een gigantische teringherrie; ze proberen allerlei gadgets aan te prijzen en dat moet natuurlijk met zoveel mogelijk lawaai. Dit was wel een geinige, je persoonlijke muziekfontein:

Na Ueno zijn we nog kort naar Akihabara gegaan. Even bij Azone binnen gekeken, bij de Odeco & Nikki afdeling:

Deze poppen stonden achter een gordijntje weggestopt, waarschijnlijk een soort 18+ ofzo:

Ze hadden er ook een levensgrote Momoko staan:. Ik geloof dat je hier geen foto's van mocht maken, maar ach, wat ze niet zien... Moet zeggen dat die iPhone verdacht goed werkt, qua foto's...

Het begon al een beetje te schemeren dus toen zijn we op zoek gegaan naar wat te eten. Er zou hier een winkelcentrum moeten zitten waar ze een food court hebben; UDX.

We hadden gezien dat er een okonomiyaki restaurantje zat dus daar wilden we gaan eten. Toen we vroegen om een Engelse kaart werd gezegd dat ze die niet hadden. We kregen de Japanse kaart en tsja, dan wordt het lastig... Gelukkig hadden ze bier:

En uiteindelijk wisten we ook nog wat te bestellen; okonimiyaki met "meato" noemden ze het geloof ik, dus dat zal wel vlees geweest zijn. Het zag er goed uit en was nog best te eten ook, dus ik denk dat we hier nog wel een keer naar teruggaan:

Vanochtend zijn we om 08:00 de deur uitgegaan en het was ondertussen tegen 19:00, dus we waren allebei helemaal kapot. Zere voeten en weer slapen in de metro... Dus toen maar richting het hotel gegaan.

Dag 4 - Nippori, Shibuya & Odaiba

Bij het ontbijt vanochtend. Kawaii, zoals ze hier zeggen:

Vanochtend zijn we naar Nippori gegaan. ook wel bekend als "Fabric Town". Het lijkt erop dat je hier op straat niet meer mag roken. Heb eigenlijk geen idee hoe dat in de rest van Tokyo zit.

Nippori hangt van stoffenwinkels aan elkaar. De bekendste en tevens grootste is Tomato:

Binnen bij Tomato, ladingen stoffen, gesorteerd op kleur:

Valeri heeft aardig ingeslagen. Bij sommige winkels verkopen ze kleine lappen los, dus da's mooi makkelijk:

En ze hebben winkels vol kant, heel veel kant. Echt schandalig veel kant. Voor weinig.

De buit van een dag Nippori:

Vanaf Nippori zijn we naar Shibuya gegaan, om weer eens te kijken bij Junie Moon.

Binnen stonden een paar sjacherijnen achter de toonbank. Dus voor straf maar even wat foto's gemaakt terwijl dat niet is toegestaan. Dat zal ze leren:

Het was verder weinig bijzonder en het boek dat Valeri wilde kopen was uitverkocht, dus zijn we maar naar Odaiba gegaan. Odaiba is een opgespoten eiland in Tokyo Bay, waar een aantal winkelcentra zitten. Bij een daarvan staat sinds kort de 18 meter hoge Gundam:

Op Odaiba staat ook het Fuji Television Building. Het is volledig aarbevingsbestendig en het heeft 3 jaar gekost om te bouwen. De bol bovenop is 32 meter in doorsnee.

Bij winkelcentrum Venus Fort staat een groot reuzenrad:

Binnen is er een tentoonstelling van Blythe, vanwege het 10-jarig bestaan. Ze hebben alle Blythes die er ooit gemaakt zijn:

Een complete set foto's staat op Flickr: 10 Year's of Blythe. 's avonds nog even door Shinjuku gelopen en toen de koffer gaan inpakken. Morgen gaan we met de Shinkansen naar Kyoto.

Dag 5 - Kyoto

Vanochtend zijn er met de trein naar Kyoto gegaan. We moesten met de trein van 09:03 mee, maar zijn rond half 8 vertrokken, omdat het bij Shinjuku nogal eens druk kan zijn. Je moet eerst een stukje met de metro naar Tokyo Station. De eerste wagon die we instapten bleek nog wat plek te zijn. Toen we eenmaal reden zag ik waarom: dit was een "vrouwencoupe". 's ochtends mogen vrouwen bij elkaar in een wagon staan omdat er schijnbaar nogal eens Japanse mannetjes zijn die ze in een drukke metro betasten. Per jaar worden er 2000 van dat soort ventjes opgepakt. We kwamen om twee minuten over 8 aan op Tokyo Station. Ik had op internet gelezen dat om 08:12 het nieuwe model Shinkansen zou vertrekken. Dus Valeri even op het metro perron laten staan en een sprintje getrokken naar de Shinkansen perrons.

Deze Hayabusha trein rijdt sinds maart 2011 drie keer per dag tussen Tokyo en Shin-Aomori. Het is de snelste Shinkansen; hij gaat 300 km/uur, maar vanaf 2013 wordt de snelheid verhoogd naar 320 km/uur!

 

Wij gaan met een N700 naar Kyoto. Deze trein kan maximaal 300 km/uur. Hij gaat van 0 naar 270 in 3 minuten. Shinkansen zijn vanaf 1997 uitgerust met een Urgent Earthquake Detection and Alarm System. Bij een aardbeving in 2004 reed er een trein op 20 kilometer van het epicentrum. Door het waarschuwingssysteem werd de beving binnen 3 seconden ontdekt en kon de trein direct worden gestopt.

De afgelopen twee keer in Japan hebben we onderweg Mount Fuji kunnen zien. Dit keer had ik er ook goede hoop op, omdat het redelijk mooi weer was, maar helaas; in de buurt van de berg hing laaghangende bewolking, dus het bleef vandaag bij deze Fuji:

Op Japanse stations verkopen ze Ekiben; een bento lunchbox voor op de trein. Wij hebben er ook 1 gekocht. De doos is van hout en er zit meestal rijst en wat visspul in:

Tegen 12 uur kwamen we aan op Kyoto Station. We zijn naar het hotel gegaan om in te checken en daarna meteen op pad gegaan. We hebben om 14:00 een reservering voor Miyako Odori in het Gion District. In Kyoto staan nog een aantal bomen in bloei:

Het Gion District is een van de bekendste Geisha districten in Japan. Het wijkje stamt uit de middeleeuwen en er zijn allerlei kleine straatjes met oude houten huisjes:

De Miyako Odori wordt al sinds 1872 opgevoerd. Dit jaar is de 140e keer. De show vindt plaats in het Gion Kobu Kaburen-jo Theater. Binnenin het complex is een mooi aangelegde tuin:

We mogen aansluiten in de rij om een theeceremonie met twee geisha's bij te wonen. Je krijgt zelf ook een kop thee met een vaag koekje erbij:

De theeceremonie is wel leuk om te zien...

... maar gaat wel snel voorbij. Als we 5 minuten binnen hebben gestaan is het veel.

Aan de Miyako Odori's Cherry Blossom Dance doen zo'n 40 Geiko's en Maiko's (Geiko's in opleiding) mee. De show duurt een uur en in die tijd maken ze muziek, zingen en dansen ze. Het decor wisselt gedurende de show en laat onder andere de 4 jaargetijden zien.

's middags zijn we naar Maruyama Park gelopen. Bij de ingang staat deze shrine:

Een bakkertje op de hoek verkocht deze speciale kersenbloesemkoekjes, maar volgens mij zag ik op de bovenste wat bonen liggen, dus ik vrees dat er van die ranzige koude bonenpasta in zat.

In het park waren de meeste bomen uitgebloeid. Er waren nog een paar verstokte hanami liefhebbers die op hun blauwe kleedjes onder de dorre boompjes zaten:

Aan de weeping cherry tree kwamen alweer groene blaadjes. Het moet wel enorm mooi zijn om hier een keer te lopen als de bomen nog volop in bloei staan. Mooi excuus om nog eens terug te gaan.

Via de Ryozen Kannon zijn we richting Kyomizudera gelopen. Ryozen Kannon is gebouwd ter nagedachtenis aan de 2 miljoen Japanse slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Het witte standbeeld dat ernaast staat is 24 meter hoog:

In een van de straatjes op weg naar de tempel staat een meisje verkleed als Maiko. In kyoto heb je een aantal Maiko Makeover studios. Je ziet ook veel jonge Japanse meisjes die een kimono huren, om dan een dagje door Kyoto te wandelen:

Hoe dichter je bij Kyomizudera komt, hoe drukker het wordt. De straatjes worden steeds smaller en touristen vanuit Japan worden hier met tourbussen tegelijk ingereden:

Links en rechts zit het helemaal vol met kleine winkeltjes waar ze souvenirs en eten verkopen. Of eten dat als souvenir kan dienen, zoals deze Hello Kitty koekjes:

Bovenop de berg kom je dan eindelijk bij de tempel aan. De tempel stamt uit 778:

Er staat nog 1 boom volop in bloei:

Echt zo'n boompje waar toeristen mee op de foto gaan:

Via het water zijn we teruggelopen naar het hotel. Voor morgen hebben we vast wat fietsen gereserveerd, dus dan kunnen we een dagje lekker relaxed rond cruisen.

Citadines Kyoto is een appartementenhotel, dus we hebben een keukentje op de kamer. Dus mooi een beetje zelf eten koken vandaag. Naja, Valeri heeft spaghetti gekookt en ik heb me nog een keer aan een Japans verrassingspakket gewaagd:

Dag 6 - Kyoto
Het was vandaag 22 graden in Kyoto, dus een mooie dag om rond te fietsen. We zijn eerst richting de rivier bij West Kyoto gefietst, dat was bijna 10 kilometer vanaf het hotel. Je kan een heel stuk langs het water fietsen, dus dat is dan wel weer mooi:

Aan de oever zitten overal mensen die bezig zijn met hun hobby. Heel veel vissers en een paar schilderende vrouwen:

En deze dude, die met zijn twee zwaarden een beetje stoer aan het doen was. Het zag er nog niet echt professioneel uit, maar goed:

Aan de overkant van de Togetsukyō Bridge staan nog een paar bomen in bloei:

Het stikt hier van de toeristen en dus ook van de eettentjes. Hier verkochten ze "Korokke"; een gefrituurde aardappel met krokante buitenkant. Soort kroket dus:

En ze hadden een Arashiyama Special snack: een Gyatei Ball; er zat rijst in en de buitenkant was gebakken, en binnenin zat wat vage groentezooi. Op zich wel lekker :D

En tot slot, hoe kan het ook anders, sakura-ijs, of, als je het aandurft: groene thee met sakura-ijs:

Vanaf Arashiyama zijn we naar de Ryoanji Temple gefietst. De tempel bestaat al vanaf 1450 en is bekend om zijn rotstuin. Er liggen 15 stenen in de tuin, maar je kan er altijd maar maximaal 14 tegelijk zien; zal wel een of ander Zen-dingetje zijn...

Toen we naar buiten gingen werd Valeri aangesproken door een leraar die hoorde bij een groep Japanse schoolmeisjes. Ze vroegen of ze samen op de foto mochten:

Rondom de tempel is een hele tuin aangelegd, met gigantische stukken mos erin.

En ook hier natuurlijk nog volop bloeiende bloesems:

De lunch van de dag, een broodje met aarbeien, pudding en slagroom. En een stuk sushi met zalm:

Van Ryoanji was het een kleine 2 kilometer fietsen naar The Golden Pavilion. In deze tempel verbleef shogun Ashikaga Yoshimitsu na zijn pensioen. Toen hij in 1408 overleed werd er een Zen tempel van gemaakt.

Aan het begin van de middag zijn we naar de Heian Shrine gereden. Deze is relatief nieuw en stamt uit 1895. Er schijnt een mooie tuin achter te liggen, maar omdat het buiten al zo belachelijk druk was zijn we niet verder gekomen dan het binnenplein:

Vlak naast de Heian Shrine was een klein parkje met een hele mooie boom in het midden:

Valeri had op internet gelezen dat er in het centrum een Lipton Tea Room moest zitten waar ze sakura mousse verkochten. Aangezien we toch aan het rondfietsen waren zijn we daar ook nog maar even gestopt. Het was even zoeken, maar we hebben 'm gevonden:

's avonds zijn we nog naar de Kodaiji Temple gelopen. In het voorjaar is deze tot 21:30 verlicht. De tempel stamt uit 1606 en is gebouwd ter nagedachtenis van Toyotomi Hideyoshi.

Kodaiji is een Zen tempel en ze hebben hier een rotstuin die de oceaan verbeeldt:

Een ander deel van de tuin is in Tsukiyama style aangelegd, met een vijver, heuvels en een klein gebouwtje.

En aan het eind van de tempel is een Bamboetuin aangelegd. Ook dit was erg mooi verlicht:

Morgen gaan we naar de mostempel: Kokedera. Ze voorspellen de hele dag regen, dus we moeten maar eens kijken wat we verder kunnen doen hier.

Dag 7 - Kyoto

Ze verkopen hier van die zakjes met stukken octopus erin. Volgens Minoru zou dat lekker zijn met bier. Zag het vanochtend in de 7-Eleven weer liggen dus meteen de proef op de som maar genomen; bier met octopus als ontbijt:

De octopus smaakte een beetje zurig, denk dat er iets van azijn overheen gegooid is. Met bier was het inderdaad best lekker, maar dat geldt voor bijna alles ^_^ 

We hadden om 13:00 een afspraak bij de Saihōji tempel (ook bekend als Kokedera). Ik had hier ooit een stukje over gelezen in de biografie van Steve Jobs, die scheen helemaal weg te zijn van Kyoto: "The most sublime thing I've ever seen are the gardens around Kyoto". Om de tempel in te mogen moet je vantevoren een aanvraag per post doen. Je krijgt dan een bericht terug met de datum en tijd dat je ze mag bezoeken. Gelukkig kon Valeri dat via een collega regelen (bedankt David!). We zouden er met de bus heen gaan. Bus 73 zeiden ze bij de receptie. Dus wij braaf wachten bij de bushalte... bus 73 komt eraan... en rijdt vrolijk door. Wij snel er achteraan rennen, konden we toch nog mee. Maar toen we er eenmaal in zaten bleek dat dit een andere bus 73 was. Lekker handig! Uiteindelijk kwamen we een kilometer of 2 van de tempel terecht en hebben het laatste stuk gelopen. Bij een winkel voor de deur stond dit geinige busje, van Yamato Transport:

Een stukje voor de tempel kwamen we langs een paar leuke Japanse huisjes, met blauwe daken:

En ook hier nog volop bloeiende bomen:

Bij de tempel stonden al wat mensen te wachten. Totaal was er denk ik een man of 60 die naar binnen ging. Bij het hek werd gecheckt of je wel een uitnodiging had en mocht je 3000 Yen (30 euro) per persoon aftikken.

De tempel is sinds 1994 toegevoegd aan de lijst van Unesco wereld erfgoed. De oorspronkelijke tempel werd rond 750 gebouwd. De huidige tempel stamt uit 1339, toen er een Zen tempel van werd gemaakt.

Eenmaal binnen moest iedereen op z'n knieën achter een klein schoolbankje gaan zitten:

Voordat je de tuin in mag moet je eerst meedoen aan kito en shakyo; het prevelen van Boeddhistische verzen en het kopiëren van dezelfde teksten op papier.

De beste tijd om de tempel te bezoeken is in mei en juni, omdat het mos dan op z'n mooist schijnt te zijn.

De vijver, Ogonchi Pond (Golden Pond), is in de vorm van het Japanse karakter voor 'hart': 心

In de vijver liggen drie kleine eilandjes; Asahi Island, Yūhi Island en Kiri Island.

In de tuin rondom Kokedera groeien meer dan 120 soorten mos, de tempel staat dus ook wel bekend als Moss Temple.

Terwijl wij binnen waren hoosde het buiten gigantisch. Eenmaal in de tuin liep er op verschillende plaatsen water over de paden heen.

Na een half uurtje in de tuin te hebben gelopen zijn we terug gegaan naar de bushalte...

Dit keer hadden we wel de juiste bus te pakken en konden we rechtstreeks door naar Kyoto Station, waar we alvast de Shinkansen tickets hebben gehaald voor morgen, als we bij Minoru langs gaan. Bij het stationsplein staat de Kyoto Tower van 131 meter hoog:

Onder de toren zit een handwerkwinkel waar Valeri nog even heeft rondgekeken. Deze vilten hondjes zien er wel grappig uit, maar ik vrees dat je zoiets zelf nooit voor elkaar krijgt:

Na een heerlijk zoete donut zijn we naar Yodobashi gegaan.

Yodobashi is een gigantische electronicazaak. Mediamarkt x10, meestal een verdieping of 7, volgepropt met allerlei zooi. Ze hebben er zelfs een vitrine voor moederborden. Kijken, kijken, niet kopen:

's avonds een beetje aan het chillen. We hebben allebei zere voeten van al het rondlopen de afgelopen dagen. Dus vanavond maar eens een beetje bijkomen, met een rijstmaaltijd:

Dag 8 - Kyoto & Takasago

De laatste dag in Kyoto. 's ochtends zijn we eerst naar Nijo Castle gegaan. Het kasteel is gebouwd tussen 1601 en 1625.

Binnen de muren van Nijo Castle staat het 3300 vierkante meter grote Ninomaru Palace. Een van de mooiste dingen in het paleis zijn de "nachtegaalvloeren" in de gangen: de houten vloeren zijn zo gelegd dat ze beginnen te piepen als je er overheen loopt.

In de tuin rondom het paleis waren drie mannetjes bezig een boom te snoeien. Het leek een beetje alsof ze met een bonsai bezig waren, zo secuur waren ze ermee bezig:

Vanaf Nijo Castle zijn we een beetje door de winkelstraat gaan lopen. Je hebt in Kyoto hele stukken overdekte winkelstraten, erg handig als het regent.

Om 16:00 zijn we richting het station gegaan, om de trein naar Hoden Station te pakken. Minoru zou ons daar om 18:30 afhalen. Hij was wat te laat dus we begonnen 'm al een beetje te knijpen, Takasago is nou niet bepaald een wereldstad ;)

Minoru had geregeld dat we met vrienden van z'n motorclub naar een Korean Barbeque restaurant zouden gaan.

Eerst maar eens een biertje...

En toen kon het eetfestijn beginnen. Als voorafje kreeg je een bakje met verse lever. Dit eet je rauw. Je kunt er eventueel nog wat saus op doen. In het bakje bovenaan met dat gelige spul zit allemaal zout op de bodem. Die lever is nogal glad, dus als het eenmaal in de saus ligt krijg je het er haast niet meer uit met die stokjes. Flink zout wordt het dus:

Verder werd er flink vlees gebakken. Elke tafel heeft een eigen grillplaat, rechts op de foto. Ze hadden ook knakworstjes, daar heeft Valeri er ongenadig veel van opgegeten. In het vierkante bakje linksonder zaten rauwe vleessliertjes met een rauw ei. Dat moest je dan een beetje doorhusselen en dan kon je het opeten.

Dit is zo'n grillpan, volgens mij waren dit stukje vlees van ribben, en knakworst:

Volgens Minoru: "The most cheap meat and most expensive meat". Knakworst en Kobe Beef. Kobe Beef is heel erg zacht, smelt bijna in je mond:

Als toetje kreeg je een wafel met ijs, bonenpasta en een mochi-bal erin:

De grote baas van de motorclub moest nog even met Valeri op de foto:

En toen gingen we met Minoru door naar de Karaokebar:

De eigenaresse vroeg of Valeri er niet een avond wilde komen werken, maar we gaan morgen al weer door naar Osaka, dus dat wordt hem niet. Dus dan maar een foto achter de bar:

Na een heleboel biertjes en wat Japans spul dat naar spiritus smaakte...

... zijn we naar huis gegaan. Het meisje van de bar het het met Minoru over geld. "Do you like money", vroeg ze aan 'm. "Ai doontuh laik mannie, but mannie laiks mie"

Dag 9 - Osaka

Vanochtend ondanks alle drank nog redelijk op tijd wakker. Uur of 8 was het denk ik. Minoru zou ons tegen twaalven naar het station brengen dus we hadden nog even de tijd. Na het ontbijt zei Minoru dat er vlakbij een winkelcentrum was waar we wel even heen konden lopen, als we maar rond 11:30 terug waren.

Ze hebben hier in Japan soms geinig dingen. Zoals dit kladblokje van Shot Note, waarbij je een app kunt downloaden en dan importeert hij automatisch de tekst die je hebt opgeschreven naar je iPhone:

En ook hier natuurlijk ladingen bento-bakken en bijbehorende accesoires:

Een auto voor je Sylvanian Family:

En deze Kabuto maskers. Erg cool voor thuis, maar helaas minimaal 500 euro >< 

Ze worden gebruikt als decoratie en op 5 mei is het "Boys Festival", dan zetten Japanners ze in de kamer in de hoop dat hun zoons gezond en sterk zullen worden:

Je kinderen kan je hier dumpen in een kleine speelhal, waar ze dan onder andere kunnen bongo spelen:

Wie wil er nou geen roze pannen in huis ><

Rond 11:00 zijn we terug gelopen naar Minoru's huis. Onder het huis is een parkeerplaats en dan hebben ze er 3 verdiepingen boven. Zijn ouders wonen op de eerste verdieping en hijzelf woont op de tweede en derde:

Slaapkamer voor ons, met futon bedden op de vloer:

Toen we weg gingen liet hij ons de goudvissen zien. Die zwemmen daar gewoon in een regengootje van 20x20 over de lengte van het huis:

Osaka is gewoon weer super! Ondanks de regen zijn we toch een stukje de stad ingegaan. Eerst even wat gegeten. Ze hebben soms vrolijke Engelse teksten op verpakkingen staan: "Enjoy", "Happy", "Healthy", maar wat erin zit staat er alleen in het Japans op. Het blijft dus een gok wat je krijgt, dit keer bleek het gefrituurde kip op een stokje te zijn:

Osaka hangt van hip volk aan elkaar. In de trein hierheen zat er tegenover ons een gast in een knalgele korte broek met motorlaarzen eronder. Ik denk dat hij wel blij zou zijn met dit soort golftassen

Een winkel vol lolita outfits:

's middags hebben we even bij Pretty Power gekeken; een poppenwinkel vlak bij het hotel:

Originele beren, 'Don't lose your head':

Deze Mercedes vol Swarovski stond bij een winkel uitgestald:

Lieveheersbeesttaartje:

's avonds zijn we bij de "Glico Man" gaan kijken; een druk deel van Osaka waar allemaal neonverlichting staat. Hier een 360 graden panorama (klikbaar):

En daarna nog even doorgelopen naar Amerikamura:

Normaal gesproken komen ze hier vaak een beetje showen met mooie auto's. Nu was er niet zo heel veel te doen, al stond deze Lincoln Navigator met gepimpte Swarovski grille er wel:

Over pimpen gesproken. Telefoonhoesjes. Of eigenlijk meer een hoesjestelefoon:

Dag 10 - Osaka

Eerst maar eens wat Japanse ontbijtfoto's. Vreemde combinaties hebben ze hier soms. Meestal is het brood dat erin zit heel zoet. Vanochtend had ik deze; een broodje met maiskorrels en iets dat leek op smeerkaas:

Bij een drogist verkochten ze dit spul, maar daar durfde ik me niet aan te wagen. Rauwe lever, prima, maar drinken met moederkoek, brrrrrrr:

Dan liever zoiets, hier hebben ze een stuk of 10 varianten van, allemaal wit brood en alles zonder korst. Dus als je zo'n pakje op hebt heb je nog steeds een beetje honger:

's middags om 13:00 hadden we bij Korien Station afgesproken met Satomi. Satomi maakt schoenen en kleertjes voor Blythe. Ze gebruikt vaak veel kant en wilde wel een workshop geven bij haar thuis. Een linkje naar Satomi's website.

Satomi en haar twee hondjes. Op de achtergrond zie je uit het raam de boom die middenin een patio in het huis groeit! Korien is een half uurtje vanaf Osaka, echt een heel verschil: daar is het heerlijk rustig, in tegenstelling tot de buurt rondom het hotel, waar het verkeer en de sirenes 24/7 doorgaan.

Ze had een hele collectie aan Blythes, vooral veel oudere; Mondrian, Hollywood, Parco. Alle kleertjes heeft ze zelf gemaakt:

Drie Kenner Blythes en een door haarzelf gecustomizede Middie Blythe. En twee jurken en allerlei schoentjes die ze gemaakt heeft:

Tussendoor bleef ze maar met koekjes en hapjes komen. Ze had een cheesecake gebakken; niet in een oven, maar in een koekenpan! Aan het eind van de workshop was dit het resultaat: een nieuwe jurk en een paar schoenen:

We kregen nog drie Petite Blythes van haar mee als kadootje:

Al met al een erg leuke middag.

Aan het eind van de dag zijn we naar Osaka Station gegaan om een Osaka Card te halen. Hiermee kan je twee dagen onbeperkt reizen met de metro en bus. En je kunt een aantal attracties gratis in. Het schijnt hier de komende dagen lekker warm te worden, dus dan kunnen we mooi wat dingen aflopen. Op Osaka Station hebben ze een ongenadig coole klok hangen die de tijd aangeeft met water: 

 

Hier in het hotel hebben ze een machine staan waar je kant- en klaar "Hot Gour-Ben" maaltijden uit kunt halen. Het eten, in dit geval spaghetti, zit in een plastic bak met daaronder een oplossing van lime en water. Als je aan het touwtje trekt komen die bij elkaar en begint de boel te reageren. 8 minuten later heb je warme spaghetti!

's avonds nog weer even Shinsaibashi ingegaan. Het hotel ligt wel mooi centraal. Enige nadeel is dat ze ons een rokerskamer hebben gegeven. Na een dag begint de stank langzaam af te nemen, maar echt fris ruikt het nog niet ><

Dag 11 - Osaka

Vandaag zijn we met de Osaka Unlimited Pass op pad gegaan. Je krijgt op veel attracties korting of kunt gratis naar binnen en je mag onbeperkt gebruik maken van het openbaar vervoer. Een tijdje geen geklooi met losse metrokaartjes is een verademing. We zijn eerst naar Osaka Castle gegaan.

Bij de ingang stond een oudere vrouw in een soort VVV-outfit en die bood aan een gratis rondleiding te geven. Daar hebben we dus maar gebruik van gemaakt. Best geinig, ze had een heel boekwerk met uitgeprinte informatie bij zich en vertelde over de geschiedenis van het kasteel. De blokken steen voor de muur werden in 1624 per boot hierheen gehaald. De grootste stukken kwamen van een eilandje dat 100 kilometer verderop lag. De grootste steen van het kasteel is zo'n 60 m3 groot en weegt ongeveer 108 ton:

Een week geleden scheen het hier stervensdruk te zijn geweest vanwege de kersenbloesems. Nu was het vrijwel uitgestorven:

Het kasteel is sinds 1583 een aantal keer afgebrand en vernietigd. De huidige versie is vanaf 1928 gerestaureerd. Bovenop het dak staat een Shachihoko; een gouden beeld met het lichaam van een karper en het hoofd van een tijger. Volgens de mythologie kon dit beest regen maken en daarom werd het bovenop gebouwen geplaatst om ze te beschermen tegen brand.

Toen we het kasteel uitliepen kwamen we een lading mannetjes met camera's tegen. Schijnbaar de lokale vogelclub ofzo. Gasten gingen helemaal los.

Iets verderop zat een kerel twee waterratten te voeren! Heel bizar.

 

's middags hebben we de metro naar Osaka Station gepakt. Eerst bij Yodobashi wat gegeten, okonomiyaki, altijd goed!

... en uiteraard even binnen gekeken. Dit is een van de grootste electronicazaken in Japan. Japan hangt trouwens echt van Hello Kitty zooi aan elkaar:

Het Umeda Sky Building is een paar minuten lopen vanaf het station. De twee torens zijn 173 meter hoog (40 verdiepingen). Oorspronkelijk zouden er vier gebouwen komen die samen het "City of Air" project zouden vormen, maar uiteindelijk is het bij twee gebleven.

Je gaat met een lift naar boven en dan ga je een stukje met een roltrap. De roltrap heeft een glazen behuizing en "zweeft" tussen de twee gebouwen in:

Best cool om te zien. Alleen wat minder als je je terwijl je op die roltrap staat gaat afvragen wat er zou gebeuren als er NU een aardbeving zou zijn...

Het uitzicht vanaf boven is wel geinig:

Beneden in de kelder van het gebouw hebben ze een paar oude straatjes nagebouwd. Er zitten allemaal kleine restaurantjes. Net alsof je in Kyoto loopt:

Vanaf het Sky Building zijn we met de metro naar Esaka Station gegaan. Hier zit stoffenwinkel Otsukaya; 5 verdiepingen volgeladen met stof- en naaispul.

Ondertussen was het al tegen half vijf, dus toen zijn we nog even naar Shinsekai gegaan. Shinsekai betekent "Nieuwe Wereld". Het is een wijkje dat in 1917 is gebouwd met New York als model voor de zuidkant en Parijs als model voor de noordkant. In het midden van de wijk staat de Tsutenkaku Tower.

Met de Osaka Card kan je gratis de toren op dus dat hebben we gedaan. De toren is 103 meter hoog, maar er is niet zo heel veel bijzonders te zien daarboven.

Vlak voor de toren zit Fugu Restaurant Zuboraya. Buiten in de vitrine staan allerlei gerechten tentoongesteld. Een complete maaltijd kost zo rond de 100 euro, maar gelukkig hebben ze ook een bordje met sashimi, voor een euro of 14, dus wij vol goede moed naar binnen...

... alleen spreken ze daar geen Engels, dus dat was weer wat lastig. Uiteindelijk is het met een foto van de vitrine buiten gelukt om een bordje van het spul te bestellen. Je krijgt een stuk of 10 kleine plakjes. Fugu bevat Tetrodotoxin waar je, als de vis niet goed is bereid, verlamd van kunt raken. Het gif tast je brein niet aan dus je blijft volledig bij bewustijn terwijl je verlamd raakt en uiteindelijk stopt je ademhaling. Gelukkig vallen de meeste doden onder amateurvissers die hun eigen maal klaar maken en er zijn jaarlijks maar een stuk of 30 incidenten, dus...

's avonds leefden we allebei nog steeds dus zijn we de was maar gaan doen bij een wasserette om de hoek:

In de wasserette hing een nogal blije poster van The Sound of Music. Ik ben benieuwd hoe dat gaat klinken in het Japans:

Dag 12 - Osaka

Een dagje rondgerend in Osaka. Eerst naar ABC Craft in Tennoji. Een gigantische hobbywinkel waar we een uur hebben rondgehangen. Daarna met de metro naar Osaka Station, om te kijken bij Antique Fabric Pinks. Daarna naar de Loft in Umeda gegaan. Ze hadden daar een Pan Am tentoonstellinkje.

Toen opnieuw met de metro naar Dobuike Street. Dit zou een leuk winkelgebied moeten zijn, maar het leek allemaal een beetje op de Beverwijkse Bazaar: een hele hoop troep waar je niks aan hebt.

's middags waren we helemaal kapot, dus maar eens een beetje liggen uitrusten. Het is per slot van rekening vakantie.

's avonds nog weer even Shinsaibashi in geweest.

Winkels zijn hier elke avond tot 20:00 open. En ze hebben véél winkels. Alleen de overdekte shopping arcade is al een paar kilometer lang.

En daarbuiten zitten allemaal kledingwinkels, van waaruit ze tegen elkaar op aan het blazen zijn met de muziek. Ze draaien overal Hip Hop, dus dat is op zich geen ramp.

Bij de Family Mart nog een paar kaasnuggets gehaald en het toen voor gezien gehouden. Morgen wilden we eigenlijk naar Mt. Koya gaan, maar ze voorspellen de hele dat regen, dus dat gaat 'm niet worden vrees ik. Op zich wel weer een mooi excuus om nog een keer terug te komen.

Dag 13 - Osaka

De laatste dag in Osaka. Het zou vandaag de hele dag gaan regenen. Dikke stortbuien. Non-stop. Dat zou het worden. Maar nee hoor: als de hele dag regen wordt voorspeld dat kan dat schijnbaar betekenen dat er elk uur drie rotdruppeltjes vallen. Het was dus weer bijna de hele dag lekker weer. Graadje of 24 denk ik. Op het metrostation onder het hotel hing een of andere poster met een foto uit Nederland. Verder niks erbij, gewoon zomaar, een verdwaalde poster:

We zijn vanochtend naar Den Den Town geweest; een beetje het Akihabara van Osaka. Gadgets en speelgoed. Eerst naar Kids Land gegaan. Daar hebben ze 5 verdiepingen met dit soort spul:

En bouwpakketten, zoals deze, van Schloss Neuschwanstein:

Toen zijn we nog even bij de Volks Showroom wezen kijken.

Allerlei poppen...

Maar ook hier bouwpakketten:

Echt meesterlijke dingen. Vliegtuigen van een centimeter of 70-80 lang:

Een eindje verderop parkeerde een kereltje net zijn motor:

Oud laptops te koop. Van 280 tot 400 euro. Geen idee wat je ermee moet. De kachel opstoken gaat goedkoper met hout lijkt me:

Via de overdekte shopping arcade zijn we teruggelopen naar het hotel. Eerst heeft Valeri nog wat stof gehaald bij Toraya:

Tussen de middag Takoyaki gegeten:

Nog even bij Apple gekeken voor een iPad, die zijn hier toch nog wel iets goedkoper dan bij ons:

Een standaard winkeltje in het Amerika-mura gedeelte van Shinsaibashi:

En aangezien we dan toch op die Amerikaanse tour zijn maar eens een vadsig lekker hamburger gegeten bij Freshness Burger. Super lekker, dubbeldik, maar zo belachelijk dik dat de plak vlees er bijna tussenuit springt als je het allemaal een beetje in elkaar probeert te drukken:

Morgen gaan we terug naar Tokyo om daar nog 6 dagen rond te rennen...

Dag 14 - Tokyo

Vandaag van Osaka naar Tokyo gereisd. 520 kilometer in 3 uur met de Shinkansen. Ook op de terugweg naar Tokyo hebben we Mt. Fuji niet gezien; een grote mistige bende...

Verrassingssnack voor in de trein:

We waren tegen 13:00 bij het hotel in Tokyo, maar inchecken mag pas vanaf 14:00. En in Japan zijn ze daar meestal nogal strikt mee, dus ook dit keer moesten we toch echt dat uurtje nog wachten. Dus maar een beetje in de buurt rondgelopen. Yodobashi Camera zit om de hoek en als toerist kan je d'r tax free kopen. Dus toch maar een iPad3 aangeschaft.

Waar ze in Osaka regen voorspelde en het de hele dag droog bleef, voorspellen ze hier dat het droog zou worden en blijft het de hele dag doorregenen.

Op een gegeven moment ben je daar wel klaar mee, dus toen maar wat winkels van binnen bekeken.

We zitten in Sunroute Plaza en in hetzelfde hotel zit een vrouw die Valeri kent van Flickr (Blue♥sime).  Morgen gaan we naar een tentoonstelling in Yokohama waar zij ook heen wilden, dus dan gaan we d'r maar samen heen. Maar eerst nog even langs Nakano; er wordt morgen een nieuwe Wonderfrog gereleased, dus die wil ik dan daar ophalen:

Dag 15 - Tokyo

Vanochtend zijn we naar de winkel van Studio Uoo gegaan om een Wonderfrog op te pikken. Ik had nog enige drukte verwacht, maar er was vrij weinig te doen; toen de winkel om 12:00 open ging waren er totaal nog 5 andere wachtenden.

Ik denk dat de recessie ook in Japan flink merkbaar is; een jaar of 2 terug werden die Wonderfrogs van 45 euro dezelfde dag nog voor 80 euro op Yahoo Auctions doorverkocht. Maar goed, da's lekker makkelijk voor ons. Groene Wonderfrog in the pocket:

Maandag bij de dollshow nog even de grijze op de kop tikken en zo'n kleine Limited Edition met doorschijnend lichaam:

Vanaf de winkel zijn we met Blue en d'r man via Nakano Broadway richting het station gelopen. Onderweg werden ze allebei aardig wild van alle winkels.

Volgens mij wel 10x gehoord dat ze nog een keer terug moeten komen om wat dingen te kopen. Er is hier ook zoveel spul te koop dat je d'r gek van wordt..

Tussen de middag wat gegeten bij een klein restaurantje in Nakano. Valeri had een medium bak met noodles. Aan de foto kan je niet echt zien hoe groot die bak was, maar een Afrikaans gezin zou er een week van kunnen eten volgens mij.

Naast ons zat een Japanner ook weer net zo hard te slurpen. Het lijkt wel of ze tegen elkaar op aan het slurpen zijn. Prachtig! Ik had zelf Gyoza besteld. Dingen zagen er op het plaatje wel lekker uit en waren ook lekker. Het is schijnbaar een dumpling met vlees en groente erin, en een laag kaas er bovenop:

Rond een uur of twee zijn we met de metro terug naar Shinjuku gegaan. Het was ondertussen spitsuur dus dat was flink proppen:

We zijn vanaf daar met de trein naar Yokohama gegaan. Ik vond het al verdacht rustig in de coupé; bleek dat je extra moest betalen omdat je in een Green Car zat. Ik probeerde het met een Suica Card maar dat werkte om een of andere reden niet, dus toen maar de domme toerist gepeeld. Er kwam nog wel een conductrice voorbij, maar die zei verder ook niks, dus we hebben mooi zwartgereden in Japan ^_^ 

In Yokohama was ongeveer dezelfde tentoonstelling als in Odaiba.

Maar hier hadden ze ook alle Petite Blythes nog staan:

En ze hadden een aantal Blythes nog in de doos zitten:

Buiten was het erg lekker weer, dus 's middags hebben we nog een stukje langs de haven gesjokt.

En toen in een nog drukkere metro terug naar Shinjuku:

Daar zijn we het Metropolitan Government Building opgegaan. Het gebouw is 243 meter hoog en je kunt met een lift naar de 45e verdieping. Toegang is gratis, dus da's mooi meegenomen.We waren er net op tijd voor zonsondergang:

's avonds zijn we nog even naar LeLe Junie Moon gelopen waar een tentoonstelling van Hiroko was:

Ik had er nog nooit van gehoord, maar ze schijnt in Japan bekend te zijn...

Op weg terug naar het hotel zagen we opeens een hoop mensen staan, dus maar eens gekeken waar de commotie om was. Bleek d'r een of andere gek met een aap bezig te zijn.

Dag 16 - Tokyo

Vanochtend om 07:00 de deur uitgegaan. We wilden eigenlijk naar een Sumo wedstrijd gaan, maar daar waren nu geen wedstrijden voor. Er bleek echter wel een training te zijn van alle top worstelaars. De training is gratis en begint al om 07:30. We zijn nog net op tijd voor een redelijk goede zitplaats. Iedereen krijgt zijn eigen met hekjes afgebakende matje waar je met twee personen op kan zitten.

De training wordt gehouden in Ryogoku Kokugikan, dat in 1985 gebouwd is. Er kunnen 13.000 mensen in. Japan is het enige land waar sumo professioneel uitgeoefend.

De ring is een verhoging van klei en zand, bovenop rijstbalen. Na een aantal rondes maken ze de boel weer een beetje netjes:

Het gaat er soms redelijk hardhandig aan toe; het betere wurg- en trekwerk. Je kunt bij sumo op twee manieren winnen: je tegenstander met 1 voet buiten de ring duwen, of je tegenstander met een ander lichaamsdeel dan zijn voeten de grond aan laten raken.

Er deed 1 blanke mee aan de training. Elke Sumo-stal mag maar 1 buitenlandse worstelaar hebben. Deze werd met gejuich ontvangen, helemaal toen hij zijn eerste sparring partner de ring uitwerkte!

Vanaf de Sumo's zijn we naar Sensoji Temple in Asakusa gelopen. Onderweg kwamen we langs een parkje waar je de Tokyo Sky Tree Kon zien:

De Sky Tree is 634 meter hoog en daarme het op één na hoogste gebouw ter wereld, op de Burj Khalifa na. De toren gaat eind mei officieel open, dus we kunnen er nog niet op:

Bij Sensoji was het ook 's ochtends al behoorlijk druk:

We zijn er alleen langsgelopen omdat we redelijk in de buurt waren, en de grote lampion onder de poort wilden zien:

Van Asakusa zijn we met de metro naar Ginza gegaan. Hier zitten zo'n beetje alle grote winkelmerken van de wereld. En er is ene Sanrio World, met ladingen Hello Kitty spul. Hello Kitty keukenweegschalen:

Hello Kitty stofzuigrobots:

Hello Kitty naaimachines:

Hello Kitty overdose... 's middags zijn we naar Harajuku gegaan. We wilden bij het park kijken omdat hier vroeger van die verklede cosplayers stonden. Tegenwoordig lijkt het erop dat Japanners naar het park komen om toeristen te bekijken:

Echt weinig meer te beleven daar, op een rondkruipende slang na!

Van Harajuku zijn we nog even naar Shibuya gegaan. Hier is het op zondag echt ongenadig druk. Bij de Hachiko uitgang stond een Japans bandje te spelen:

Op de kruising was het helemaal gekkenwerk:

 

We zijn nog even bij Shibuya Hikarie naar binnen gegaan. Dit is een net geopend winkelcentrum:

Om naar binnen te mogen moest je in de rij staan, die iets van 100 meter de hoek omging en dan terugslingerde. Eenmaal binnen was het overal ook gigantisch druk:

Dus dat hebben we vrij snel voor gezien gehouden. Morgen weer om 07:30 de deur uit voor de Doll Show.

Net nog een kleine aardbeving gehad hier. Ik dacht dat de buren onbenullig tegen de muur aan het springen waren. Ik vond het al zo vaag dat een muur kan bewegen, maar goed, na die sumo's van vanochtend sta ik nergens meer van te kijken. 5.8 was het, maar een stuk voor de kust.

Dag 17 - Tokyo

De dag van de Tokyo Doll Show. We zijn om 07:30 de deur uitgegaan, vooral omdat we geen idee hadden hoe het nou precies allemaal werkte met die kaartverkoop en toegang. Vol spanning in de metro met Blue en 'dr man. "Weten jullie de weg wel", vroeg hij nog. "Neu, ik stap in Tokyo altijd zomaar in en hoop dat ik op de juiste plek terecht kom".

Eenmaal bij de hal van de dollshow aangekomen moest je een kaartje kopen. Je kaartje had een willekeurig nummer. Je kreeg bij je kaartje een foldertje met een plattegrond van de hal. Buiten op het plein werd er al meteen geroepen dat je geen foto's mocht maken, dus voordat we goed en wel binnen waren had ik het alweer bijna verpest:

De kaartverkoop van genummerde kaartjes ging door tot negen uur. Daarna moest iedereen in een lange rij naast het gebouw gaan staan. Een half uur later begonnen ze nummertjes af te roepen met 20 tegelijk en dan mocht je naar het plein voor de ingang gaan, waar je moet kiezen naar welke van de vier verdiepingen je als eerste wilde. Ik had kaartnummer 475 en koos voor verdieping 4, omdat daar Studio Uoo van de Wonderfrogs stond. Valeri zou naar de 5e verdieping gaan, om te proberen voor Blue een jurk te scoren.

Rond half elf mocht je naar boven, met de trap. Ik had al aardig wat trappen gelopen en dacht dat we er waren. Ging op de verdieping vrolijk weer in de rij staan totdat een wakkere Japanner tegen me zei dat dit de derde etage was. Shit! Dus snel nog een verdieping omhoog gegaan. Uiteindelijk stond ik als 8e bij de kraam van Studio Uoo:

Ze hadden 80 normale Wonderfrogs en 200 kleinere Wanda Fortunefriends. Binnen 15 minuten was de rij langer dan 80 mensen en waarschijnlijk het grootste deel al uitverkocht.Toen ik naar de vijfde verdieping ging om Valeri te zoeken had ik haar snel gevonden: die stond bij de ingang en mocht niet naar binnen, omdat ze de flyer niet bij zich had. Ik had die dingen in m'n tas gedaan, aangezien niemand had gezegd dat dat je toegangsbewijs was. Dikke drama dus, maar goed, uiteindelijk kon ook Valeri de dollshow binnen. Ze hadden ze heel veel kraampjes met Momoko's:

Een flink aantal Blythes. Volgens mij waren wij zo'n beetje de enige niet-Japanners. Misschien dat er een stuk of 6 westerse toeristen rondliepen in totaal. Leo, aka Mr. Poupée Mécanique liep er ook rond.

Kleertjes voor Licca's:

En deze blije hamsters, waarvan ik de naam niet weet:

Op de tweede versieping was een afdeling waar allemaal Japanse mannen met hun +/- 60 centimeter grote poppen stonden:

Tegen een uur of half twee hadden we het wel gezien. Van buiten de hal van de Dollshow kan je de Tokyo Tower zien.

's middags zijn we eerst terug naar het hotel gegaan. De aanwinsten van de dag, wat Wonderfrog spul en twee jurken voor Blythe:

Rond een uur of 15:00 zijn we nog gaan kijken bij @nai, die voor 1000 yen per stuk poppen repareerde vandaag. Bij een aantal poppen bracht hij nieuwe makeup aan:

Hij heeft een Kenner gelijmd, waarvan het lichaam doorgebroken was:

En een Mondrian gerepareerd waarvan het pull-mechanisme totaal verkloot was:

Uiteindelijk hebben we er tot een uur of 19:00 gezeten. Dus een uurtje of vier Japans gehoord, waar je heel soms wat bekende woorden tussendoor hoort: "tissue paper, Osaka, kawaii, sugoi"... Vooral heel veel kawaii en sugoi (cute and amazing).

 

We hebben nog twee dagen over in Japan. Morgenavond gaan we naar een honkbalwedstrijd...

Living Dead Dolls, van Tenko:

Dag 18 - Tokyo

Twee dagen over. Een beetje rustig aan doen en bijkomen van al het rondlopen. 's ochtends zijn we naar Kamata gegaan. D'r zit hier een grote Yuzawaya stoffenwinkel.

Ze hadden een hele collectie Liberty x Hello Kitty stoffen, maar voor 3 euro per 10 centimeter schiet dat niet echt op:

Tussen de middag bij Botejyu Okonomiyaki gegeten. Geinig tentje. Ze bakken het in de keuken op een plaat en je krijgt het dan gewoon op een warm pannetje op tafel. Bij andere restaurants maken ze het vaak aan tafel voor je klaar. Ook leuk, maar dan zit je de hele tijd met zo'n warme bakplaat voor je neus.

De hype in Japan is volgens mij grapeferuit; in bijna elke winkel waar we zijn binnengeweest hebben ze een lading grapefruit spul liggen:

's middags een beetje in de buurt van het hotel rondgelopen en toen naar de Tokyo Dome gegaan. Er kunnen 42.000 mensen in het stadion. Het dak van het stadion wordt omhoog gehouden door de hogere luchtdruk in het stadion.

Om 18:00 begint de wedstrijd tussen de Yomiuri Giants en de Hiroshima Carp.

Ze voorspellen regen voor vanavond, maar gelukkig is er een paraplu-automaat in de buurt. Er schijnt ook ergens een bananenautomaat te staan op Shinjuku Station, maar die heb ik nog niet gespot. Maffe gasten, die Japanners...

We hebben kaartjes achter de homebase, dus mooi uitzicht over het veld:

Het lijkt erop dat Japanners er echt een avond uit van maken: iedereen neemt zijn eigen eten en drinken mee. Ze zitten met grote bento-bakken vol met allerlei gerechten op schoot naar de wedstrijd te kijken. Biertje erbij. Honkbal is op zich vrij saai; een wedstrijd duurt ruim drie uur en er worden nauwelijks punten gescoord.

Tijdens de wedstrijd worden er de hele tijd liedjes gezongen. Meestal een Engelse "Let's go", gevolgd door de spelersnaam. Er zijn drie vakken van de tegenstander en die maken bijkant meer herrie dan de rest van het stadion met Giant fans. Het schijnt dat de Giants een beetje de Yankees van Japan zijn; enorm bekend, maar ook vaak enorm gehaat. En dat hoor je:

Uiteindelijk winnen de Giants met 5-0:

Er wordt nog een Player of The Game aangewezen en dan zit het erop:

Dag 19 - Tokyo

De laatste dag in Japan. Morgen vliegen we om 10:40 terug en komen dan rond 15:00 weer aan op Schiphol. Zo'n heerlijke lang dagvlucht van 11 uur.

Het zou de hele dag regenen, dus zijn we met de trein naar Machida gegaan. Een wijk van Tokyo waar de grootste Daiso 100 Yen Shop van Japan staat. Het is een beetje zoeken, want buiten zie je nergens de naam "Daiso" staan, dus is het zoeken naar: ダイソー

Binnen is het 4 verdiepingen vol met spul van een euro:

Broodbakjes...

Poetsdoeken:

Geinig Japanse scharen:

Meer dan 60.000 artikelen schijnen ze hier te hebben liggen. Maar we hebben allebei maar 1 koffer en die zit ondertussen al flink vol. Op weg terug naar het station kwamen we een klein dierenwinkeltje tegen. Als het 2 bij 7 meter was is het veel:

Binnen allemaal kleine hokjes met hondjes en katjes erin, erg leuk, maar lastig in de handbagage:

Terug in Shinjuku zijn we naar het Calico kattencafe gegaan. Voor 1000 yen (10 euro) mag je hier een uur katten aaien. In veel Japanse flats mag je geen huisdieren houden, behalve in gezins flats. Dus alleenstaanden, of jonge stelletjes van een jaar of 20-30 kunnen daardoor bijna geen huisdieren houden. Dit soort cafe's zijn dan een uitkomst.

In Tokyo zijn 39 van dit soort kattencafe's. Hier bij Calico hebben ze 52 katten, uit 23 verschillende types.

De meeste mensen hangen een uurtje rond, beetje katten aaien, of paaien met snoepjes.

Er zat ook een man die een kat aan het natekenen was. Erg goed gelukt!

Na een uurtje zijn we terug de regen in gegaan. Een mooie voorbereiding voor Nederland, vrees ik. Dit was de derde keer in Japan, maar zeker niet de laatste keer!